Νίκησε ο Αίας Άρτας στον επαναληπτικό - Σειρά ενστάσεων από την ΚΑΕ Παραμυθιά και έπεται συνέχεια...

Η Παραμυθιά κατέθεσε ενστάσεις. Αρχικά για το κύρος του αγώνα, διότι όπως υποστηρίζει κακώς και παρανόμως ορίστηκε να επαναληφθεί το παιχνίδι από την επιτροπή πρωταθλημάτων της ΕΣΚΑΒΔΕ πριν την εκδίκαση της προσφυγής που έκανε στο ΑΣΕΑΔ. Επιπλέον κατέθεσε ένσταση για το γεγονός ότι ο Αίας Άρτας δεν προσκόμισε την άδεια διεξαγωγής του αγώνα εντός της νόμιμης προθεσμίας. Η τρίτη ένσταση αφορούσε το γεγονός ότι ο αγώνας ορίστηκε να διεξαχθεί με βάση το φύλλο αγώνος του ακυρωθέντα αγώνα και όχι με νέο φύλλο αγώνος. Μία τέταρτη ένσταση αφορούσε το γεγονός ότι ο Μάριος Ζολώτας του Αίαντα είχε διπλό ρόλο τόσο ως προπονητής όσο και ως παίκτης με τους "πράσινους" να υποστηρίζουν ότι υπάρχει ασυμβίβαστο, ενώ στέκονται και στο γεγονός ότι στο ακυρωθέν παιχνίδι είχε δηλωθεί στο ρόλο του προπονητή και στο χθεσινό ματς αγωνίστηκε κανονικά ως αθλητής του Αίαντα.

Σε ανακοίνωση η ΚΑΕ Παραμυθιάς αναφέρει τα εξής: 

Όταν το σκοτάδι πέφτει μόνο στο γήπεδο…
Στο μπάσκετ κερδίζει αυτός που παίζει καλύτερα?
Στους θεσμούς, κερδίζει αυτός που προστατεύει τη νομιμότητα?
Και στις δύο περιπτώσεις, το γηπεδικό απόγευμα της Άρτας έδειξε ότι κάτι μάλλον λείπει δραματικά.
Ο επαναληπτικός αγώνας
Αίας Άρτας -Παραμυθιά έγινε σε ώρα που εξυπηρετεί όχι και τις δύο ομάδες έτσι ώστε όσοι δεν μπορούν να παραστούν να… μην παραστούν.
Μετά ήρθε η καθυστέρηση. Πενήντα λεπτά. Ένα γήπεδο παγωμένο, μια αναμονή χωρίς λόγο. Και βέβαια το κερασάκι: το ρεύμα που κόπηκε για είκοσι λεπτά μόνο στο κλειστό. Όχι στην περιοχή. Όχι στον οδικό φωτισμό. Μόνο στο γήπεδο. Όλα αυτά, εντελώς τυχαία — όπως τυχαία μπορεί να θεωρείται το ότι τα αστραπιαία τεχνικά προβλήματα εμφανίζονται μόνο όταν καλούν σε ψυχραιμία και ευθύνη.
Και όταν το φως επανήλθε, τι είδαμε; Ένα παιχνίδι χωρίς καινούργια άδεια παιγμένο με παλιά φύλλα αγώνα από ενα ματς που είχε ολοκληρωθεί.
Είναι σαν να ξεκινάς ένα νέο κεφάλαιο βιβλίου, αλλά χρησιμοποιείς τις σελίδες από το προηγούμενο. Όχι επειδή δεν υπάρχουν νέες, αλλά επειδή ίσως αυτό βολεύει.
Όταν η ελληνική επαρχιακή μπασκετική πραγματικότητα αποφασίζει να δείξει τα δόντια της, μετά από ένα σημείο δεν μετράς πόντους. Μετράς ίσως μάλλον αδικίες.
Η δικαιοσύνη στον αθλητισμό και γενικότερα δεν είναι «ανεμιστήρας» που στρέφουμε κατά το συμφέρον της στιγμής. Όταν ίσως κάτι δεν λειτουργεί, οι διοργανώσεις χάνουν κύρος. Και όταν χάνουν κύρος, χάνουν σεβασμό
και τότε όχι μόνο αθλητισμός δεν υπάρχει — αλλά ούτε καν το φως που κόπηκε για είκοσι λεπτά στο κλειστό της Άρτας.

Συνδεθείτε στην κοινότητα του Ioanninagoal.gr στο Viber κάνοντας κλικ εδώ!